Posted on

Hulp bieden en tegelijk nodig hebben. Kan dat?

Ik zit in die situatie.

Als coach ondersteun ik anderen die worstelen met allerhande uitdagingen. Ik help structuur brengen in chaotische hoofden, ik luister naar verdriet of pijn en zoek naar manieren om het draaglijk te maken. Ik stel samen met mijn cliënten een dreamteam samen van professionele en emotionele ondersteuners. Ik leer hen hoe ze rust kunnen vinden of hoe ze hun doel kunnen bereiken. Het is telkens een unieke persoon die een uniek traject aflegt. Mijn voldoening is altijd weer groot.

Tegelijk ben ik ook een vrouw die zelf een helse strijd levert. Tegen oude en nieuwe demonen. Begin 2020 barstte er een bom in mijn privéleven. Alle grond verdween onder mijn voeten en ik zakte weg. Toen ik na enkele weken van amper nog eten of slapen ook te kampen kreeg met zwarte gedachten, startte ik terug therapie op met mijn psycholoog en kreeg ik medicatie voorgeschreven door mijn huisarts. Ik kan je zeggen dat het nodig was, maar verre van evident. Mijn huisarts is immers ook een professionele partner, want ze stuurt al eens mensen door naar mij. Dat partnerschap speelt me ook parten in mijn herstelproces. Mijn huisarts hoort deel uit te maken van mijn dreamteam, net zoals mijn psycholoog en mijn naaste omgeving. Wil ik mijn kwetsbare ik laten zien aan een professionele partner? Kan ik dat? Is het professioneel gezien verstandig om dat te doen? Want hoe miserabel ik mij soms voel, toch blijf ik werken. Ik functioneer gelukkig nog goed in mijn werk. Ik ben goed opgeleid en kan mijn eigen verhaal uit mijn sessies houden, maar zal mijn huisarts dat ook zo zien?

Dit dilemma maakt dat ik me vaak opgesloten voel in mijn verhaal. Ik heb de beste echtgenoot ooit en een handvol goeie vrienden die weten welke storm er door mijn hoofd en hart raast. Als coach pleit ik voor openheid, want open en eerlijk vertellen hoe kwetsbaar je bent, creëert verbinding. En hebben we niet allemaal een nood om verbonden te zijn? Ergens bij te horen? Ik alleszins wel.

Enkele weken geleden ging het weer even niet goed. Voor het eerst in maanden was er opnieuw zoveel pijn, dat niet meer leven heel even een valabele optie was. Ik schrok er opnieuw van en wiste die optie razendsnel weer uit. Ik liet mijn tranen rollen, schreef mijn gedachten op en landde zachtjes terug met beide voeten op de grond. Het gesprek met mijn psycholoog kwam net op tijd en hielp me alles te plaatsen. Dit zou mijn huisarts moeten weten, maar ik belde (nog) niet. De schaamte en de angst om als “niet sterk genoeg” bestempeld te worden overheersen nog. Ondertussen strijd ik moedig verder. Soms eenzaam, maar nooit alleen.

*Update: ik belde drie weken later toch en werd bijzonder goed en warm opgevangen door mijn huisarts. Waarvoor dank.

Posted on

De 5 grootste misverstanden over Loopbaanbegeleiding

‘Ga fluitend naar je werk’, met die slogan wil de overheid je motiveren om na te denken over je loopbaan. Concreet gebeurt dit door loopbaanbegeleiding te subsidiëren. (Hier lees je meer over loopbaancheques.)
Helaas doen er heel wat fabeltjes de ronde over dit initiatief. Daarom zet ik graag de 5 grootste misverstanden voor jou op een rijtje.

Misverstand 1: loopbaanbegeleiding is enkel voor mensen die van werk willen veranderen.

Oh no, hét misverstand der misverstanden.
Loopbaanbegeleiding is immers bedoeld voor iedereen met ‘een’ loopbaanvraag: een nieuwe richting zoeken, aan een gezonde work-life-balance werken, verandering in je huidige job zoeken …
Bij loopbaanbegeleiding starten we altijd met het bepalen van de loopbaanvraag, bijvoorbeeld:

  • Wat kan ik met mijn talenten en interesses professioneel doen?
  • Hoe kan ik mijn grenzen stellen en bewaken in mijn job?
  • Welke ambities mag ik koesteren?
  • Hoe kan ik constructiever communiceren met mijn collega’s?
  • Ik lijk steeds in de foute jobs terecht te komen. Hoe kan ik dit patroon doorbreken?

We kunnen heel veel onderwerpen behandelen, de enige voorwaarde is dat je vraag met je loopbaan te maken heeft.
Burn-out vormt een ‘speciaal geval’, daar komt ik op terug bij misverstand 4.

Misverstand 2: na het volgen van loopbaanbegeleiding heb ik een nieuwe job.

Helaas, zo werkt het niet, want dat is niet de bedoeling van loopbaanbegeleiding. We gaan aan de slag met jouw loopbaanvraag, verkennen wie je bent, wat je kan en wat je (al dan niet) graag doet. Je werkt ook tussen sessies door actief aan opdrachten die je samen met je coach uitkiest.
Je wordt dus ondergedompeld in alles wat met je loopbaan te maken heeft. Alle inzichten komen samen in jouw Persoonlijk OntwikkelingsPlan (POP). Daarin bepaal je ook welke volgende stappen je zal nemen. Die kunnen dan leiden naar een nieuwe job.
Natuurlijk, als de perfecte job net langskomt tijdens je traject, dan is het feest! Maar garanties bieden we niet.

Misverstand 3: Mijn loopbaancoach reikt me de antwoorden en nodige stappen aan.

Je hebt het vorige misverstand gelezen, dus je weet wat ik hier ga schrijven. Het is jouw leven, het is jouw doel, het is jouw traject. Als coach ben ik jouw klankbord en ondersteuner. Ik daag je uit om uit je comfortzone te komen. Ik zet je aan om in de diepte te kijken naar wat je echt wil en kan bereiken. Ik geef je technieken, morele steun en handvatten. Jij doet het denkwerk, want alleen jij kent de antwoorden op de vragen.

Misverstand 4: Loopbaanbegeleiding is pas nodig als je thuis zit met burn-out.

Loopbaanbegeleiding kan in heel uiteenlopende situaties zinvol zijn. 
In geval van burn-out vormt loopbaanbegeleiding een speciaal geval. Problemen die tot een burn-out leidden, verdienen bijzondere aandacht. Maar je mag geen loopbaancheques gebruiken om je burn-outbegeleiding te betalen.
Dat klinkt een beetje tegenstrijdig, burn-out is toch werkgerelateerd? Toch is het logisch. Burn-out is effectief een ziekte. Het herstel verloopt in verschillende fases. Eerst moet er tijd en aandacht gaan naar de stabilisatie en activatie van de patiënt. Pas als dat klaar is, wordt er gekeken naar de professionele toekomst.
Van zodra de ‘ziekte’ behandeld en onder controle is, gaan we over tot loopbaanbegeleiding om te zorgen dat die situatie zich niet herhaald. Een loopbaantraject vraagt best wat inspanning. Als loopbaancoach schat ik in of de persoon hier voldoende veerkracht en energie voor heeft.

5. Loopbaanbegeleiding bestaat uit een set standaardtestjes.

Nee hoor, loopbaanbegeleiding is maatwerk, want we hebben allemaal een eigen verhaal te vertellen, eigen dromen na te jagen, eigen obstakels te overwinnen.
Door de jaren heen leerde ik heel wat technieken, tools en modellen kennen. Meestal stel ik je er twee voor tijdens jouw traject. Jij kiest. Zien we dat ze niet aanspreken, dan trek ik het hele register open. Zo zoeken we naar welk plan van aanpak het meest zinvolle is. Dat vergt soms wat tijd, maar we komen er altijd uit.
De vaste elementen, door VDAB opgelegd, zijn een loopbaanvraag en een Persoonlijk Ontwikkelingsplan.